增建华小的困境

2010-3-26

教育最终目标

虽然是国家教育体系的一环，但华小增建却是困难重重。追根究底，其根源乃是政府的单元化教育政策。一直到今天，《1956年拉萨报告书》的“教育最终目标”依然是政府制定各项教育政策和教育大蓝图的指导原则。

《1956年拉萨报告书》第二章第12条阐明：“本邦教育政策之最终目标，必须为集中各族儿童于一种全国性的教育制度之下，而在此教育制度之下，本邦国语(马来语)乃主要的教学媒介；然本委员会亦承认，达到此种目标，不能操之过急，必须逐步进行”。

12. We believe further that the ultimate objective of educational policy in this country must be to bring together the children of all races under a national educational system in which the national language is the main medium of instruction, thought we recognize that progress towards this goal cannot bu rushed and maust be gadual.

Report of The Education Committee 1956
Chapter II, The Committee’s Task

事实上，政府在一些重要的教育文献中，也一再重提“教育最终目标”的相关内容。例如：教育部于1995年12月制定的《宏愿学校计划书》，其中第4.2条文说明：

“在促成国家团结目标的努力中，教育扮演着非常重要的角色。以《1956年拉萨报告书》为基础的国家教育政策很清楚地申明了国家教育政策是作为促成国民团结的工具的目的，特别是在学童间以国语作为所有类型学校的统一教学媒介语被视为是一个极为重要的因素，以及必须逐步全面推行”。

4.2 Dalam usaha mencapai matlamat perpaduan negara, pendidikan memainkan peranan yang amat penting. Dasar Pelajaran Kebangsaan yang berteraskan Penyata Razak 1956 jelas menegaskan tujuan dasar pendidikan kebangsaan sebagai alat perpaduan bagi rakyat negara ini., khususnya di kalangan kanak-kanak sekolah. Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang seragam bagi semua jenis sekolah dilihat sebagai satu ciri yang paling penting dan perlu dilaksanakan sepenuhnya secara beransur-ansur.

Sekolah Wawasan: Konsep dan Pelaksanaan
Bahagian Perancangan dan Penyelidikan Dasar Pendidikan
Kementerian Pendidikan Malaysia
Disember 1995

此外，教育部于2007年1月公布的《2006-2010年教育发展大蓝图》，也重提了《1956年拉萨报告书》的“教育最终目标”（大蓝图第4章第4.12节）。

与此同时，《教育发展大蓝图》第6章第6.01节有关设立单一源流学校，即国小，以促进各族团结的论述中，也再次说明《1956年拉萨报告书》强调要通过教育（指国语教育）来达到多元种族社会团结的目标。

4.12 Dalam bidang pendidikan, Akta Pelajaran 1961 yang dirangka berasaskan Penyata Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960 telah menekankan penggunaan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa perpaduan. Penyata Razak 1956 menyatakan:

"Tujuan dasar pelajaran di dalam negeri ini ialah bermaksud hendak menyatukan budak-budak daripada semua bangsa di dalam negeri ini dengan memakai satu peraturan pelajaran yang meliputi semua bangsa dengan menggunakan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang besar, walaupun perkara ini tiada dapat dilaksanakan dengan serta merta melainkan hendaklah diperbuat dengan beransur-ansur.” (Penyata Razak, perenggan 12, 1956).

Akta Pendidikan 1996 menegaskan kepentingan Bahasa Kebangsaan dengan memperuntukkan penggunaannya sebagai bahasa pengantar utama dalam sistem pendidikan kebangsaan dan ia hendaklah diajar sebagai mata pelajaran wajib di semua sekolah.

Pelan Induk Pembangunan Pendidikan 2006-2010
Bab 4 m/s 41
Kementerian Pelajaran Malaysia


6.01 Sejak sebelum merdeka, hasrat penubuhan Sekolah Kebangsaan (SK) telah diilhamkan oleh para pemimpin negara sebagai wahana untuk perpaduan rakyat pelbagai kaum. SK diharap dapat dijadikan tempat untuk generasi muda hidup bermasyarakat, saling bekerjasama antara satu sama lain serta melahirkan rakyat yang setia dan menyumbang kepada kesejahteraan negara seperti yang dinyatakan dalam Ordinan Pelajaran 1952. Hal ini ditegaskan semula oleh Aminuddin Baki seperti berikut:

"... national school which will be a place of social and co-operative living of the future generations of Malayans and a place where they will be trained and educated to be worthy and loyal Malayan citizens. It aims at establishing a system of education which can serve as a real meeting place of the children of the different races. It aims at training its multi-racial pupils in the art of “living, learning, working and thinking together”, thus giving them the opportunity to know and understand each other right from childhood. The fault of the existing educational structure with its multi-vernacular system has been and is that it encourages segregation. The boys and girls of the different races tend to be antagonistic to one another and are not provided with the opportunity of meeting one another on equal and friendly term” (Aminuddin Baki, Penerbitan 1981)

Seterusnya, pendidikan sebagai wahana untuk menyatupadukan masyarakat berbilang kaum jelas dinyatakan dalam Penyata Razak 1956 dan menjadi cabaran negara dalam usaha untuk mencapai matlamat Wawasan 2020.

Pelan Induk Pembangunan Pendidikan 2006-2010
Bab 6 m/s 76
Kementerian Pelajaran Malaysia

从教育部上述两份重要的文件来看，在在反映了政府从未放弃“教育最终目标”，这同时也解释了为何华社要求增建华小一直以来都很难获得批准的原因。

《1996年教育法令》怎么说？

尽管《宏愿学校计划书》以及《2006-2010年教育发展大蓝图》显示在增建华小的课题上，政府始终摆脱不了一贯的单元化思维，就是不愿意增建华小，以满足华裔对母语教育的需求；但另一方面，《1996年教育法令》第3节第28条文却阐明：
“在本法令条文的约束下，部长可以设立国民学校与国民型学校，并且必须维持这些学校”。

这说明了教育法令并没有阻止增建华小

28. Penubuhan dan penyenggaraan sekolah kebangsaan dan sekolah jenis kebangsaan

Tertakluk kepada peruntukan Akta ini, Menteri boleh menubuhkan sekolah kebangsaan dan sekolah jenis kebangsaan dan hendaklah menyenggarakan sekolah-sekolah itu.

Akta Pendidikan 1996

政府优先发展国小

这10年来，政府批准增建的华小比过去来得多，表面看来，政府似乎对增建华小的限制有所松绑，不再像以往百般阻挠。事实上，这不表示国家教育政策已经从以往的单元封闭走向多元开放，各源流教育获得平等的对待，因为大部分的新华小都是在大选来临前才获得批准，尤其是近10年来国家政局出现微妙的变化后，政府更是前所未有的在大选前宣布增建多所华小，单单在1999年大选和2008年大选，政府就批准增建12所新的华小。

然而，这种根据政治需求而选择性增建华小的做法，根本就无法全面解决华小不足的困境，因为政府没有真正从教育需求的角度来看待华小不足的问题，并制定全盘的计划。因此，纵使还有很多地区都非常迫切需要增建华小，但却得不到政府的批准。

事实上，即使是获得批准增建，但政府却在批准兴建华小的公函上说明华社必须自行负责寻找校地。例如政府于1999年批准兴建6所新的华小时，就在有关的批准公函说明兴建华小的地点必须是由校方自行负责，因此这造成华社必须费尽心机来寻找校地建校。虽然最后上述5所已经竣工启用的华小都是建立在政府保留地，但这都是必须经过华社的极力争取才获得的成果。

华裔人口密集区因华小不足，学生严重超额的问题日趋严重，但让人感到不满的是，教育部不但没有正视问题的严重性，并马上采取行动拨款拨地增建足够的华小，反而建议华裔家长可以选择把孩子送到国小，理由是当地的国小还有很多空位。此外，教育部也一再强调其政策是要强化国小，因此，教育部会优先兴建国小，因为国小的教育是供给各民族孩童的（表1）。

教总认为，作为全民的政府，就必须一视同仁对待各源流小学，同时在各源流小学贯彻这些措施，以确保所有的学生都能够接受更有素质的教育。有鉴于此，政府必须履行为各族群提供母语教育的责任，根据人口的结构和社区的需求，依照兴建国小的做法，以在《第十大马计划》（2011-2015年）下，在华裔人口密集区及新住宅区制度化拨款拨地兴建华小，以满足华社对母语教育的需求。

表（1）教育部对华小学额爆满问题的回应

雪兰莪蒲种

根据教育局的调查，蒲种华小学额不足的原因是因为当地华小不足所致，因此，当局已经安排无法在蒲种区内就读的一年级新生到其他华小就读。教育局也建议，那些面对送孩子到蒲种外围华小就读华小的家长可以选择把孩子送到蒲种区内的国小，理由是当地的国小还有很多空位。

雪兰莪
蕉赖九支华小

针对蕉赖九支华小董事会因现有校地不足应付日益增加的学生人数，而要求建分校的事宜，教育部表示，当局会优先考虑兴建国小。根据1996年教育法令，兴建政府资助学校必须先获得教育部长的批准。无论如何，教育部希望当地华社可以把孩子送到国小，因为在蕉赖周围地区还有12所国小，有足够的学额来应付需求。教育部也会根据情况在国小提供母语班的学习。

资料来源：教总调查研究及资讯组

http://web.jiaozong.org.my/index.php?option=com_content&task=view&id=756&Itemid=293